Είπαν για το κρασί

Το κρασί παρηγορεί τους λυπημένους, αναζωογονεί τους γέροντες, εμπνέει τους νέους, κάνει τον κουρασμένο να ξεχνάει τον μόχθο του

Λόρδος Βύρων

Μυστικά για αποθήκευση του κρασιού στο σπίτι.

Ο «μύθος» που έχει χτιστεί γύρω από την αποθήκευση του κρασιού καλά κρατεί αλλά ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Σίγουρα έχετε ακούσει για υπόγεια σκοτεινά ή διάφορα πανάκριβα εξοπλισμένα δωμάτια για τον σωστό έλεγχο της θερμοκρασίας. Ωραία μεν, καθόλου απαραίτητα δε, αν ακολουθήσετε τις βασικές 4 προϋποθέσεις που θα σας προτείνουμε.

Τα 4 βασικά σημεία φύλαξης του κρασιού είναι οι δονήσεις, η θερμοκρασία, να κρατάτε τον φελλό υγρό και το φως.
Ας ξεκινήσουμε με τις δονήσεις, αφού θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι στο κρασί δεν του αρέσει καθόλου να είναι σε περιοχές με μεγάλη κυκλοφορία πεζών και διαφόρων άλλων ειδών δονήσεων.

Στο δεύτερο σημείο συναντάμε το ηλιακό φως, το οποίο είναι σε μέγιστη αφθονία στην χώρα μας, κάτι το οποίο την κάνει μοναδική. Όμως θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι όσο μας αρέσει εμάς ο ήλιος, τόσο «σκοτώνει» το κρασί κατά την ωρίμανση του στο μπουκάλι, γι’ αυτό άλλωστε έχουμε την εικόνα των υπόγειων και σκοτεινών κελαριών που είπαμε στην αρχή.

Στο τρίτο σημείο συναντάμε τον αγαπημένο μας φελλό, που στο άκουσμα του ήχου που παράγει όταν ανοίγουμε ένα μπουκάλι κρασί, είναι το έναυσμα για να χαλαρώσουμε και να μας ανέβει η διάθεση. Αυτό λοιπόν που πρέπει να προσέξουμε είναι να τον διατηρούμε πάντα υγρό τοποθετώντας το κρασί στο πλάι ώστε να μην στεγνώσει και ξεραθεί. Το κάνουμε αυτό διότι ο ξερός φελλός αφήνει να μπει αέρας στο μπουκάλι λόγω της συστολής του, δημιουργώντας έτσι υπερβολική οξείδωση.

Το τέταρτο και τελευταίο σημείο είναι ίσως και το λίγο πιο δύσκολο, αφού η θερμοκρασία είναι παράγοντας πολύ σημαντικός και «ιδιότροπος» αφού έχει να κάνει και με το είδος του κρασιού.
Ας δούμε όμως τα πράγματα πόσο απλά είναι και συνάμα πολύ σημαντικά.

Ένα μπουκάλι κρασί αφού ανοιχτεί θα πρέπει να μπει στην συντήρηση στο ψυγείο, ειδικά αν είναι ροζέ ή λευκό έχοντας βέβαια στο μυαλό μας ότι θα μείνει σε καλή κατάσταση σ’ αυτό για μερικές μέρες.

Δυστυχώς το άνοιγμα του κρασιού σηματοδοτεί και την αντίστροφη μέτρηση για την αλλοίωσή του.
Σε συνδυασμό με το μυστικό του φελλού που είπαμε πιο πάνω είναι βασικό να κατανοήσουμε ότι και κλειστό μέσα στο ψυγείο μπορεί να διατηρηθεί για αρκετό αλλά όχι υπερβολικό διάστημα και αυτό γιατί ενώ έχουμε κέρδος από την διατήρηση της θερμοκρασίας σε σταθερά και χαμηλά επίπεδά από την άλλη το κρύο είναι ξηρό και στερεί από τον φελλό του την απαραίτητη υγρασία μη διατηρώντας με αυτό τον τρόπο την σωστή κατάστασή του.

Μια άλλη παράμετρος σχετικά με την θερμοκρασία είναι η σταθερότητα αυτής. Δηλαδή στο κρασί του αρέσει και πρέπει να αποφεύγονται οι μεγάλες μεταβολές θερμοκρασίας, όπως π.χ την μια ημέρα να είναι στους 8°Cκαι την επόμενη στους 18°C. Αυτό ισχύει και για τα λευκά και για τα κόκκινα.

Η τελευταία συμβουλή σχετικά με την θερμοκρασία έχει να κάνει με την τοποθέτηση ή αποθήκευση του, αφού θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν θα πρέπει ένα μπουκάλι κρασί να μπαίνει κοντά σε καλοριφέρ, πλυντήρια, ψυγεία ή παράθυρα ειδικά αν η έκθεσή του στο ηλιακό φως είναι άμεση. Έτσι αποφεύγουμε τις υψηλές θερμοκρασίες ή τις απότομες μεταβολές οι οποίες όπως είπαμε είναι ζημιογόνες για την διατήρηση του.

Νεμέας (Αγιωργίτικο) – Μια σαγηνευτική ποικιλία αμπέλου

Η ποικιλία Αγιωργίτικο έχει συνδεθεί με την περιοχή της Νεμέας από την οποία προέρχεται.

Είναι φυτό το οποίο παρουσιάζει ευαισθησία στον περονόσπορο, στον μολυσματικό εκφυλισμό, στο ωίδιο, στους παγετούς και στην ξηρασία. Η παραγωγικότητα του είναι εξαιρετική και ο σχηματισμός του χαρακτηρίζεται από το αμφίπλευρο γραμμικό και κυπελλοειδής μόρφωμα.

Θεωρείται μία από τις πιο εκλεκτές και συνάμα πλούσιες σε χρώμα ελληνικές ερυθρές ποικιλίες σταφυλιών.

Το Αγιωργίτικο το συναντάμε και σαν Μαύρο Νεμέας και Μαυρούδι Νεμέας.

Η καλλιέργεια του συναντάται στην Πελοπόννησο (Μεσσηνία, Κορινθία, Αργολίδα), στην Εύβοια, στην Θεσσαλία και στην Στερεά Ελλάδα.

Δείτεο το στο εδώ

Είπαν για το κρασί

Ο Θεός έφτιαξε μόνο το νερό. Ο άνθρωπος έφτιαξε το κρασί.

Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας

25η Μαρτίου: Μπακαλιάρος σκορδαλιά και το Κρασί του

Η 25η Μαρτίου έχει συνδυαστεί γαστρονομικά με τον μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής, δύο φορές καταλύεται το ψάρι. Του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου -ακόμα κι αν πέφτει μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα- και την Κυριακή των Βαΐων.

 Γιατί μπακαλιάρο; Στην ορεινή Ελλάδα και στις πιο φτωχές περιοχές ο παστός μπακαλιάρος ήταν η εύκολη και οικονομική λύση. Οποιες κι αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα.

Με τα χρόνια, αυτή η συνήθεια εδραιώθηκε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε μέρος της εθιμοτυπίας του διπλού εορτασμού. Πρόκειται για ψάρι αγαπητό σε όλη την Ελλάδα και μαγειρεύεται με δεκάδες τρόπους, από σφακιανό στιφάδο μέχρι σούπα επτανησιακή (κοφίσι μπιάνκο).

Ταιριάζει εξαιρετικά με τα θαυμάσια Ελληνικά λευκά και ροζέ κρασιά. Συνδυάστε με ένα Αττικό Ουρανό Λευκό Σαββατιανό ή με ένα Έπαθλον Γης Μαντινεία  

Παραδοσιακός μπακαλιάρος με σκορδαλιά  
Υλικά 1 κιλό φιλέτο μπακαλιάρου λάδι για τηγάνισμα
για το κουρκούτι 3 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις 1 ½ φλιτζάνι μπίρα ½ φλιτζάνι νερό 1 αβγό 1 μικρό κρεμμύδι αλάτι και πιπέρι  
για τη σκορδαλιά 5-6 μέτριες πατάτες 3-4 σκελίδες σκόρδο (ή περισσότερο, ανάλογα με το γούστο σας) ελαιόλαδο και ξίδι  

Εκτέλεση Από το προηγούμενο βράδυ ξαρμυρίζουμε τον μπακαλιάρο. Την επόμενη μέρα φτιάχνουμε το κουρκούτι ανακατεύοντας την μπίρα, το νερό, αλάτι και πιπέρι, το κρεμμύδι λιωμένο και το αβγό ελαφρά χτυπημένο. Προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ανακατεύοντας καλά, μέχρι να πετύχουμε ένα σχετικά πηχτό χυλό. Στραγγίζουμε καλά τον μπακαλιάρο, τον προσθέτουμε στο κουρκούτι να καλυφθεί καλά, καλύπτουμε με μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες.

Βράζουμε τις πατάτες, τις ξεφλουδίζουμε και τις λιώνουμε με το πιρούνι. Σε γουδί ρίχνουμε το σκόρδο με λίγο αλάτι και το χτυπάμε καλά μέχρι να λιώσει. Το ρίχνουμε στις πατάτες, προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και λίγο λίγο το λάδι και το ξίδι, ανακατεύοντας διαρκώς. Εδώ για το λαδόξιδο επικρατεί η λογική τού «όσο πάρει», που σημαίνει ότι προσθέτουμε μέχρι να πετύχουμε μια σκορδαλιά μαλακή και ομοιογενή.

Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε καλά το λάδι και τηγανίζουμε τα κομμάτια του ψαριού λίγα λίγα, μέχρι να ροδίσουν καλά απ' όλες τις πλευρές. Σερβίρουμε με τη σκορδαλιά και σαλάτα της αρεσκείας μας, χωριάτικη ή πράσινη, ή ακόμα καλύτερα με παντζάρια βραστά.

 Η συνταγή είναι από το bettyscuisine.blogspot.com

Είπαν για το κρασί

Το κρασί είναι το πνευματικό μέρος ενός γεύματος. Τα κρέατα και τα λαχανικά δεν είναι παρά το υλικό μέρος.

Αλέξανδρος Δουμάς, 1802-1870, Γάλλος συγγραφέας

Το Σαββατιανό, η πιο παρεξηγημένη ελληνική ποικιλία

Τo χαρακτηριστικό αυτής της ποικιλίας φυτού είναι η πλούσια παραγωγικότητα του και η μέτρια ζωηρότητα. Είναι πολύ ανθεκτική στην ξηρασία και μέτρια ανθεκτική στον περονόσπορο. Σχηματικά το συναντάμε σε χαμηλά κυπελλοειδή ή σε αμφίπλευρα σχήματα.

Η αλήθεια είναι ότι οι μαρτυρίες για να μας που την ακριβή καταγωγή του δεν υπάρχουν αλλά μάλλον είναι ελληνικής καταγωγής

Λόγω της μεγάλης παραγωγή του, υπάρχει διάχυτη η άποψη ότι είναι και χαμηλής ποιότητας, πράγμα που δεν ισχύει καθόλου.

Προφανώς σ’ αυτή την παρεξήγηση οδήγησε και το γεγονός ότι η ρετσίνα (το κρασί των φτωχών κατά πολλούς) παράγεται από την ποικιλία αυτή, καθώς και από την ποικιλία Ροδίτης.
Οι περιοχές στις οποίες καλλιεργείται είναι οι νομοί Αττικής, Ευβοίας και Βοιωτίας, καθώς και σε μικρότερες εκτάσεις στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στη Δυτική Κρήτη και στις Κυκλάδες.

Η ονοματολογία του ανάλογα με την περιοχή ποικίλει, έτσι το συναντάμε και ως Κοντούρα άσπρη, Δουμπραίνα άσπρη, Σακέικο, Σταματιανό, Σαββαθιανό, Περαχωρίτικο και Περαχωρίτης.

Δείτε το http://goo.gl/3H8NnN